Rosja w obrazach

"Niezależnie od muzeum, żyjemy w obrazach".

Pablo Picasso

Historia sztuki rosyjskiej, od zawsze budziła wiele kontrowersji, ponieważ jest ona nieodłącznym elementem polityki tego kraju. Wydaje się, że nawet malarstwo, czy rzeźba podlegają w Rosji cenzurze, co nie zmienia faktu, że sztuka Rosji jest jedną z najpiękniejszych na świecie. Bazę dla artystów stanowiły kultura prawosławna, oraz wschodnio i południowosłowiańska. Wielkim utrudnieniem jest klasyfikacja dzieł rosyjskich ze względu na okres radziecki, a także dzielnicowe rozbicie Rusi. Bardzo ważne jest, jednak aby pamiętać, że sztuka rosyjska jest niezwykle ściśle związana z kulturą narodu, jego tradycją, oraz wartościami społeczeństwa.

W okresie baroku i klasycyzmu w tym potężnym kraju wielki wpływ na malarstwo mieli zagraniczni artyści, którzy unowocześnili rosyjskie spojrzenie na świat. Wpływ takich ośrodków jak te we Francji, czy w Niemczech, pozwoliły odejść mistrzom malarstwa kraju nad rzeką Moskwą od sztywnych szablonów i puścić wodze fantazji.

Z historycznego punktu widzenia podbój Rusi przez Mongołów zahamował sztukę rosyjską na niemal 60 lat. Dla tak wielkiego kraju była to bez wątpienia wielka strata. Na początku XIV wieku doszło do znacznego rozkwitu architektury ta terenie Wielkorusi. Do początków wieku XVIII powstawały jedne z największych dzieł tego narodu takie jak Monster Daniłowski w Moskwie (1300 r.), w tej chwili jedna z rezydencji patriarchów Moskwy, Monster Wniebowstąpienia Pańskiego w Moskwie (1389), czy Monastyr Sołowiecki (1429). Nie tylko architektura ulegała zmianom i przeobrażeniu. Malarstwo rosyjskie również przeżywało swój rozkwit, wpływ Bizancjum zapoczątkował ikonografię ruską, a także malarstwo freskowe i mozaikowe. Z najstarszego malarstwa świeckiego zachowały się takie dzieła jak np. Iluminacja z Izbornika księcia Światosława II, czy Sobór stu rozdziałów (1551). Sztuka nowożytna zapoczątkowana w baroku dzieli epokę na barok kozacki, moskiewski, czy syberyjski. Najważniejsi przedstawiciele tego okresu to Domenico Trezzini, Jean-Baptiste Le Blond, Andreas Schlüter, Giovanni Maria Fontana, Nicola Michettii Gieorg Johann Mattarnovi.

W opisach malarstwa rosyjskiego należy wspomnieć także o artystach konstruktywizmu jak np. Władimir Tatlin, czy Aleksander Rodczenko. Po roku 1917 sztuka rosyjska ewaluowała w faworyzowanie socrealizmu, stanowiącego splot ideologii komunistycznej z realistyczną manierą. Po cichu mówi się, że współczesna Federacja Rosyjska również skłania się ku zdaniu rządu Rosji w latach 1928.

Dziś, prym w tym wielomilionowym kraju wiodą tacy malarze jak Ilya Kabakov, w ZSRR tworzył sztukę nieoficjalną, był artystycznym dysydentem. Kabakov stworzył tak zwany „moskiewski romantyczny konceptualizm”. W tej chwili jego dzieła są największymi rarytasami w muzeach sztuki współczesnej np. Muzeum Guggenheima w Nowym Yorku, Centrum Georges’a Pompidou w Paryżu czy Tate Modern w Londynie. Średnia cena za obraz artysty to niemal 500 tysięcy euro, obraz Owady został sprzedany w roku 2008 za sześć milionów dolarów.

Warto tutaj również wspomnieć o Ericu Bulatovie, który malował dzieła odzwierciedlające sowieckie realia. Prace malarza takie jak Radziecki kosmos oraz Nie opierać się sprzedano za więcej niż półtora miliona dolarów w roku 2007.

Arcydzieła malarstwa rosyjskiego piękny i oryginalny album wydany przez Wydawnictwo Arkady, zachęca nas do głębszej analizy przeobfitej, niezmiernie bogatej oraz oryginalnej sztuki Rosji. Pozycja ta jest wyjątkowa pod tym względem, że zawiera niemal same obrazy z podpisami a prawie żadnego opisu historycznego. Biografie artystów, a także opisy ich twórczości, czy nurtów są bardzo subtelne, co nie przysłania majestatu dzieł. Przyznam, że bardzo mi się to podobało, ponieważ mogłam bez uprzedzeń zapoznać się z pracami takich postaci jak Ajwazowski, Worobjow, Riepin, Kramskoj, czy Kuindżi.

Publikacja ta to 500 lat historii sztuki Rosji, która bezsprzecznie wywołuje dreszcze.

Wspaniałe zdjęcia najsławniejszych obrazów, portretów, pejzaży, zabytków. Wielkie nazwiska, kontrowersyjne płótna, do tego wysokiej jakości papier i wspaniała oprawa. Książka zabiera nas w podróż po najznakomitszych muzeach i galeriach sztuki, zachęca do zapoznania się z historią dzieła, postacią malarza, oraz szeroką twórczością potężnego kraju. Jestem pod wielkim wrażeniem tego albumu. Publikacja jest bardzo gruba niemal jak encyklopedia, ale zapewniam, że warto ją mieć. Jestem przekonana, że miłośnicy sztuki, a zwłaszcza malarstwa będą nią zachwyceni.

Album do recenzji otrzymałam od Wydawnictwa Arkady

 

Inspektor Parma i osiagnięcia współczesności

„Jeśli czegoś nie ma w internecie, to nie istnieje. W sieci można udawać wszystko, z wyjątkiem tego, co się naprawdę liczy. Nie możesz udawać inteligencji, poczucia humoru ani błyskotliwości... złośliwości, przewrotności, ani całej reszty twojej paskudnej, fascynującej osobowości”.

To już trzeci i na razie ostatni tom o naszej dzielnej Inspektor Parmie. Dwa poprzednie, czyli Inspektor Parma i afera środowiskowa oraz Inspektor Parma i spisek żywnościowy, zachwyciły mnie do tego stopnia, że tom III Inspektor Parma i przestępstwa w sieci, również musiał znaleźć się na mojej półce wśród lektur dla dzieci.

W XXI wieku szeroko pojęta sieć została rozwinięta niemal do granic możliwości, oczywiście jeśli nie będziemy wliczać w to wszelkich dodatkowych wytworów typu sztuczne inteligencje, komputery kwantowe etc. Każdy dziś korzysta z dobrodziejstw internetu, od osób starszych po niemal czteroletnie dzieci. Wszyscy również możemy znaleźć w nim coś dla siebie. Internet to nie tylko wspaniałe źródło do nauki i rozwijania zainteresowań, ale także przestrzeń do pracy i zabawy. Słusznie doceniany jest na całym świecie. Zdarza nam się, jednak zapominać, że sieć to nie tylko rozrywka, ale także wszelkie zagrożenia, jakie się z nią wiążą, zwłaszcza te, na które mogą się natknąć nasze dzieci. Nieodpowiednie treści, źli ludzie, oszustwa, czy kradzieże to tylko nieliczne z nich.

Od momentu wejścia w życie na dużą skalę internetu, powstało wiele pozycji, przestrzegających zwłaszcza młodych użytkowników i ich rodziców przed zagrożeniami, wynikających z korzystania z tego nośnika informacji. Wielu wydawców podjęło się przygotowywania nakładów, które będą uświadamiały młodszych odbiorców. Autorzy tworzą wiele wspaniałych publikacji, które mają chronić buszujących w internecie. Nasza dzielna świnka Parma, również zachęca dzieci dzięki kolejnej opowieści do zapoznania się nie tylko z samą siecią, ale przede wszystkim odkrycia jej mrocznej strony.

Temat w kolejnej części przygód mieszkańców Jagodna, jest trudniejszy niż dwa poprzednie. Miałam wrażenie, czytając, że ta książeczka nie jest już dla tej młodszej grupy czytelników, ze względu na treść. Tym razem ktoś chce zniszczyć elektrownię w Jagodnie. Ktoś szantażuje mieszkańców miasteczka, żądając wielkiego okupu. Na nieznane konto wpływają przelewy od całej społeczności miasta. Nikt tak naprawdę nie wie, co się dzieje i o co chodzi. Inspektor Parma oraz jej dzielny kompan Szperek i tym razem muszą wytężyć głowy, aby uratować nie tylko przyjaciół, ale także być może cały świat.

Przyznam, że tom III podobał mi się najbardziej. Nie wiem do końca, czy jest to pozycja skierowana do dzieci w wieku np. czterech lat (dwie poprzednie śmiało, można czytać z dziećmi młodszymi), jednak dla pociech od 7 roku życia jest naprawdę wspaniała. Temat cyberbezpieczeństwa w szkołach podejmowany jest zazwyczaj w klasach starszych, nie do końca rozumiem, dlaczego skoro już przedszkolaki sprawnie poruszają się w sieci. Rzadko kiedy zdarza się, że w domach rodzice rozmawiają o tym jak korzystać z internetu, dlatego wszystkie powieści dla dzieci już tych najmłodszych w temacie uważam, za naprawdę wartościowe.

Pan Christopher Siemieński i tym razem nie zawodzi, podejmując trudny temat ochrony nie tylko naszej, ale i naszych maluchów podczas korzystania z tego cudu techniki. Świnka i jej przyjaciele są wspaniałymi tłumaczami wszystkich ważnych kwestii dla współczesnych młodych ludzi, jestem bardzo zadowolona, że trafiłam na tę serię. Być może jest tak, że nasi bohaterowie rozwijają się wraz z czytelnikami, ale cieszę się, że części tych książeczek można czytać nawet z najmłodszymi. Mam wielką nadzieję na tom IV.

Myślę, że publikacje o Inspektor Parmie to dzieła niezwykle kreatywne, z pomysłem, przystępne dla każdej grupy wiekowej, wartościowe, pełne przyjaźni, dobrych wartości, a także niezapomnianej wielkiej przygody.

Wiele pozycji wydanych przez Wydawnictwo Poradnia K zostaje udostępnionych w formie filmów, nie miałabym nic przeciwko, aby również seria o mieszkańcach Jagodna znalazła się wśród nich. Myślę, że dziś potrzebujemy mądrych bajek dla naszych dzieci. Cieszę się, że ważne tematy maluchy mogą poznawać w atmosferze tajemnicy, przygody i przyjaźni, dzięki Śwince Parmie oraz Szperkowi.

Bezsprzecznie wszystkie trzy tomy polecam. Te książki, to po prostu lektury, które trzeba mieć.

Książkę do recenzji otrzymałam od  Poradnia K Wydawnictwo

 

Leonardo człowiek ponad czasem

“Istnieją trzy klasy ludzi: ci, którzy widzą; ci, którzy widzą, gdy im się pokaże; ci, którzy nie widzą.”

Leonardo da Vinci

Uważany za dość przystojnego Włocha, lubiącego jaskrawe kolory, miłośnik zwierząt, zatwardziały wegetarianin, którego dziś uznalibyśmy za geniusza efektów specjalnych. Wydawać by się mogło, że o Leonardzie da Vinci powiedziano już niemal wszystko. Bohater dysput literackich, największych wystaw świata, artykułów naukowych oraz wielkich ekranizacji, z całą pewnością byłby zaskoczony jak wielką stał się ikoną po swojej śmierci. Dziś dysponujemy nawet spisem jego garderoby, w której skład wchodziły np. fioletowa peleryna z aksamitnym kapturem, szlafrok z tafty, atłasowe płaszcze w kolorach purpurowym i szkarłatnym, czy dwie różowe czapki. Trzeba przyznać, że po zerknięciu w jego szafę bez wątpienia był postacią oryginalną.

Do dziś, jednak nie wiadomo jak wyglądał artysta. Wielu uczonych spiera się, że któryś z fresku Ostatnia Wieczerza zawiera ukryty autoportret malarza. On sam nigdy nie uważał się za artystę, zawsze przedstawiał się jako inżynier, co dziwi tym bardziej jeśli popatrzy się na dzieła sztuki malarskiej, jakie po sobie zostawił. Leonardo znany był w swoich czasach z przedłużania pracy w nieskończoność ponad umówiony termin, potrafił także porzucić pracę w połowie. Obraz Bitwa pod Anghiari zlecony do zrobienia dla Sali Rady w Pałacu Vecchio we Florencji nie wyszedł nawet poza strefę rysunku. Podobny los spotkał obraz ołtarzowy we Florencji, czy kilkanaście portretów zamówionych przez prywatnych klientów.

„Powiedz, czy kiedykolwiek czegoś dokonałem” – bazgrolił Leonardo w swoich notatnikach. Trudno uwierzyć, że człowiek o tak wielkim umyśle i silnej osobowości uważał siebie za nieudacznika. Twierdził, że nie zostawił po sobie nic cennego i godnego uwagi. Mówił, że chce czynić cuda, jednak nigdy nie osiągnął celów, które sam sobie zakładał.

Od śmierci artysty minęło wiele lat. Patrząc na jego spuściznę, nikt nie zastanawia się nad tym, jakim był człowiekiem, a także jak postrzegał sam siebie. Pomijając najpopularniejsze obrazy, które namalował jak np. Dama z gronostajem, Ostatnia wieczerza, czy najsławniejsza Mona Lisa, warto zatrzymać się nad wynalazkami artysty. Leonarda nazywa się ojcem aeroplanu, samochodu, roweru, śmigłowca, spadochronu, czy łodzi podwodnej. Jego kreatywność była przeogromna i mocno wykraczała poza epokę, w której żył. Niektóre z jego projektów zbudowane zostały dopiero 400 lat po jego śmierci. Bil Gates zapłacił ponad 38 milion ów dolarów za XVI – wieczny zbiór pism, notatek i szkiców – Kodeks Leicester Leonarda da Vinci.

Seria Encyklopedia dzieł sztuki Wydawnictwa Arkady proponuje nam wspaniałą pozycję Leonardo da Vinci. Znajdziemy w nim takie tematy jak Leonardo i jego czasy, czyli pełna historia wraz z ciekawostkami dotyczącymi epoki twórcy, od Ostatniej wieczerzy do portretów, Lodovico Sforza i pierwszy okres mediolański Leonarda, czy Leon X i dwór papieski.

Cała publikacja zawiera więcej zdjęć niż tekstu i to jest jej głównym atutem. Przyznam, że niezwykle mi się podoba rys historyczny, który dopełnia opis dzieł sztuki malarza. Książka bardziej skupia się na obrazach i rysunku, troszkę szkoda, ponieważ Leonardo był wielkim konstruktorem, jednak ilość zgromadzonych prac w pozycji jest naprawdę imponująca. Wiele osób zachwyca się Mona Lisą, ale mnie osobiście ten obraz nie wprawia w jakąś euforię. Uważam, że są inne, nad którymi warto się pochylić np. Leda Borghese (1507 – 1513), czy Mojżesz (rzeźba w marmurze 1515).

Encyklopedia sztuki – Leonardo da Vinci jest książką niezwykle cienką jak na dorobek artysty, ale uważam, że stanowi podstawę jego twórczości. Bardzo podobają mi się także inne pozycje z tej serii np. El Greco, Impresjonizm, czy Gaudi więc zachęcam, aby zapoznać się ze wszystkimi tomami. Tak sobie myślę, że ta seria jest świetna dla wszystkich, którzy mają małe pojęcie o sztuce i jej najważniejszych przedstawicielach, więc będzie wspaniałym dodatkiem do pogłębiania wiedzy. Wspaniale nadaje się także na prezent dla dzieci i młodzieży, zwłaszcza jeśli planujemy wyjścia do galerii, czy muzeów sztuki. Polecam bez dwóch zdań.

Książkę do recenzji otrzymałam od Wydawnictwa Arkady

 

Lekko i przyjemnie

„Zawsze odczuwałem pragnienie zadawania bólu innym i tego,

by oni zadawali ból mnie. Zadawanie bólu. To liczy się najbardziej”.

W ostatnim czasie coraz chętniej sięgam po tak zwane lekkie thrillery. Wydaje się, że są one bez głębszej treści z reguły jednowątkowe, jednak uważam, że dla osób, które lubią ten gatunek, są świetną odskocznią gdy ma się ochotę na dzieło tego typu, ale niewymagające zbytniego myślenia. Na rynku wydawniczym zwłaszcza przez ostatnie pięć lat, jest wręcz zalew dzieł, które spełniają te kryteria. Mimo to one także podlegają selekcji, ponieważ, thriller może być lekki i łatwy, ale powinien być inteligentny. Z biegiem lat coraz rzadziej spotyka się tego typu publikacje, mimo że półki w księgarniach wprost się uginają pod literaturą gatunku.

Z wielkim entuzjazmem czekałam na powieść Pani Mcmanus, Ktoś z nas kłamie. Książka po samym opisie wydawał się pozycją młodzieżową, jednak fabuła mnie zaciekawiła. Wcześniej pojawił się serial na platformie Netflix, który zebrał koszmarne recenzje, co jeszcze bardziej przekonywało mnie do sięgnięcia po tę powieść.

Sama treść wydawać by się mogła niezwykle banalna, oraz mało zachwycająca. Pięcioro uczniów liceum w Bayview, zostaje za karę po lekcjach. W klasie zostaje zamkniętych wraz z nauczycielem sześć osób, ale tylko pięć wychodzi z niej żywych. Jeden z uczniów umiera w wyniku uczulenia na orzechy ziemne… Niby zwykły wypadek, ale chłopak nie cieszył się sympatią w szkole. Prowadził osobliwą aplikację, dzięki której ujawniał kompromitujące treści na temat szkolnych kolegów i koleżanek. Policja nie uznaje zdarzenia za wypadek, ponieważ chłopak szykował się na opublikowanie kompromitującej treści na temat osób zamkniętych wraz z nim w kozie. Szkolna prymuska, licealna piękność, chłopak związany ze światem przestępczym, oraz przystojny gracz ze szkolnej drużyny. Wszyscy podejrzani o zbrodnię, jednak twierdzący, że są niewinni. Każde z nich skrywa mroczne sekrety, otulone wygodnymi kłamstwami. Czy jest wśród nich morderca? To musicie doczytać sami.

Uwielbiam takie publikacje, mimo tego, że mogą wydawać się płytkie. Przyznam, że dziełem Pani Karen Mcmanus jestem zachwycona i ogromnie cieszę się, że postawiłam na książkę, a nie na serial. Nie jest to tylko pozycja o morderstwie, ale także niezwykle rozbudowana powieść o psychologii nastolatków, ich problemach, trudnościach, życiu szkolnym, próbie odnalezienia własnego ja, a także trudnych decyzjach i wyborach na całe życie. Wiele z wątków przedstawionych w powieści można odnaleźć na co dzień w każdej szkole średniej, myślę, że to czyni tę książkę tak interesującą.

Trzeba również przyznać, że fabuła wciąga, bohaterowie są niejednoznaczni, nikt nie jest tym, za kogo się podaje i za kogo uważają go inni. Wartka akcja, ważne tematy, szereg przemyśleń i zaskakujące zakończenie sprawiają, że mimo tego, iż publikacja jest lekka i przyjemna, jest również wartościowa.

Zastanawiałam się ostatnio, czy po przeczytaniu obejrzę serial i chyba się na niego skuszę, choć tak jak pisałam, opinie nie powalają. Jestem niezwykle ciekawa jak wątki moich ulubionych bohaterów zostały oddane w produkcji Netflixa. Bezsprzecznie, jednak polecam powieść, jestem jednocześnie pewna, że fani lekkiego thrillera będą nią zachwyceni. Publikacja Ktoś z nas kłamie, jest pierwszą powieścią Pisarki i utrzymywała się przez ponad dwieście tygodni na liście bestsellerów New York Times. Myślę, że to duża zachęta, aby zapoznać się z tym dziełem.

Książkę do recenzji otrzymałam od Wydawnictwa Zysk i S-ka

 

Inspektor Parma i ekologia

„Prawda to oczywista, że rozwój dziecka
w kontakcie z przyrodą przynosi
wartości niedające się wytworzyć
w żaden inny sposób”.

Struktura i funkcjonowanie przyrody, a także to, co na nią oddziałuje od lat, nie tylko fascynuje naukowców, ale również zmusza ich do podejmowania działań na rzecz naszej planety. Już od najmłodszych lat dzieci na całym świecie, w domach, przedszkolach i szkołach uczone są szacunku do Ziemi oraz jej przyrody. Organizacje ekologiczne prześcigają się w pomysłach na działania, które mają doprowadzić do większej czystości planety oraz jej mniejszego skażenia. Trzeba, jednak uczciwie przyznać, że świadomość ekologiczną nasze dzieci wynoszą z domu i powielają zachowania rodziców, członków rodziny jak również kolegów i koleżanek.

Publikacji o problemach współczesnego świata, przeznaczonych dla dzieci ukazało się już wiele, zarówno bubli literackich jak i naprawdę wartościowych dzieł. Po moim ostatnim spotkaniu z książką Pana Chtistophera Siemieńskiego o dzielnej Inspektor Parmie, która robiła wszystko, aby ochronić mieszkańców swojego miasteczka przed paskudną trującą substancją, a także złym doktorem Trujem, postanowiłam z wielką chęcią sięgnąć po tom II serii Inspektor Parma i afera środowiskowa.

Część druga porusza w bardzo przystępny sposób dla młodych czytelników, problem zanieczyszczenia środowiska, szeroko pojętej ekologii, oraz wpływu człowieka na naszą piękną planetę. Tym razem dzielna świnka wraz ze swoim druhem Szperkiem musi rozwiązać kolejną, tajemniczą zagadkę. Przy ulicy Boczkowej zjawia się Michał Bizon, niezwykle przejęty zniknięciem swojej żony przed siedmioma dniami. Sytuacja jest tym dziwniejsza, że żona Michała jest naukowcem, a naukowcy nie znikają ot tak sobie. Inspektor Parma zaczyna więc swoje śledztwo. Czy odkrycie czym w swoim laboratorium zajmuje się Pani Bizonowa pomoże sprawie? Na dodatek okazuje się, że nie tylko ona zaginęła, ale co to wszystko ma wspólnego ze smogiem? Afera ekologiczna spędza sen z powiek Parmie i Szperkowi, a sytuacja robi się coraz bardziej niebezpieczna. Czy naszym bohaterom uda się rozwiązać zagadkę i ocalić miasteczko? Koniecznie musicie to przeczytać.

Po zapoznaniu się z dwoma częściami serii o dzielnej śwince jestem zachwycona pomysłem Pana Siemieńskiego, na stworzenie niezwykle przyjaznej dzieciom książki o problemach otaczającego świata. Zarówno tom pierwszy jak i drugi to nie zbyt obszerne publikacje, które nie znudzą czytelnika swoją długością, ale zachęcą do głębszego zapoznania z tematem. Dzięki lekturze dzieci poznają wartość dbania o środowisko, dowiedzą się, co oznacza termin ekologia, recykling, czy biosfera. Całości tej wartościowej lektury dopełniają wspaniałe, przezabawne ilustracje Pana Martina Siemienskiego, które z całą pewnością zachwycą każdego młodego czytelnika.

Seria o Inspektor Parmie, to nie tylko opowieść detektywistyczna, to także szereg ważnych informacji zmuszających do dyskusji w domu. Inspektor Parma i afera środowiskowa, uczy i bawi, zapraszając do czytania całą rodzinę.

Musicie koniecznie zapoznać się z naszą wspaniałą bohaterką. Poznać mieszkańców Jagodna i kolejną zagadkową sprawę, z którą musi zmierzyć się agencja przy Boczkowej 23. Wspaniały rodzinny wieczór z lekturą o przyjaźni i ochronie środowiska gwarantowany.

Książkę do recenzji otrzymałam od Wydawnictwa Poradnia K

 

Najbardziej oczekiwany, romans historyczny roku

„To nie brak miłości, ale brak przyjaźni sprawia,

że małżeństwa są nieszczęśliwe”.

Friedrich Nietzsche

Niesamowite jak bardzo Julie Potinger, bardziej znana jako Julia Quinn podbiła serca milionów czytelników na całym świecie swoimi romansami historycznymi. Gdy w roku 1995 ukazała się pierwsza seria powieści Splendid, trylogii o miłości w wyższych sferach wydawało się, że nic nie pobije tych publikacji. Seria o Aleksandrze księciu Ashbourne, który za cel postawił sobie brak żony, oraz z determinacją do tego dążył, sprawiła, że książka przez parę lat utrzymywała się na liście najchętniej czytanych publikacji dla kobiet w Stanach Zjednoczonych. Pisarka nie spoczęła na laurach i po ukazaniu się tomów z cyklu Londyńskie siostry, oraz Agenci korony, w roku 2000 ukazał się pierwszy tom serii bijącej na głowę popularność tej z roku 1995.

Millenium powitało nas jednym z najlepszych zagranicznych romansów historycznych, a mianowicie książka o perypetiach członków rodziny Bridgerton. W USA wszystkie dziewięć tomów cieszyło się uznaniem nie tylko fanów gatunku, ale także krytyków literackich, pozwalając Autorce na podbicie europejskiego świata wydawniczego. Wznowienie cyklu przez Wydawnictwo Zysk i Spółka, doprowadziło do tego, że dziś w Polsce nie ma chyba kobiety, która nie słyszałaby o Bridgertonach. Nakładem Wydawcy ukazało się już cztery tomy z tej serii, a pierwszego marca swój debiut miała historia mojej ulubionej członkini rodu Eloise.

Przez ostatni czas mieliśmy okazję poznać Daphne, Anthone’go, Benedicta, oraz Colina. Państwo Bridgertonowie mają sporą gromadę dzieci, więc tym razem zapraszają nas do świata swojej najbardziej pragmatycznej córki, londyńskiej starej panny Eloise Bridgerton. Tom piąty Oświadczyny, moim zdaniem bije na głowę poprzednie części, a jeśli kolejna pozycja będzie jeszcze lepsza, z całą pewnością do serii tych dzieł będę często wracała.

Jak zapewne wiecie z poprzednich tomów nasza Eloise, nie była chętna do tego, aby wyjść za mąż. Odrzuciła wielu konkurentów i było jej naprawdę dobrze samej. Sytuacja, jednak ulega zmianie kiedy jej najlepsza przyjaciółka wychodzi za mąż, prawie trzydziestoletnia bohaterka nie może już ignorować swojego stanu, oraz tego co szepce o niej miejska socjeta. Przez przypadek poznaje Phillipa, męża swojej tragicznie zmarłej kuzynki, który coraz bardziej ją intryguje. Mężczyzna, po rocznej wymianie korespondencji prosi Eloise listownie o rękę, a ta po długim namyśle wsiada do powozu, uciekając z balu swojej siostry i jedzie do swego niedoszłego narzeczonego bez słowa uprzedzenia. Resztę musicie sami doczytać, gwarantuję, że naprawdę się dzieje.

Piąta część dzieła zachwyca i porywa, bez dwóch zdań jest tak genialna jak poprzednie, a nawet jeszcze lepsza. Napisana z pełnym wbiciem się w epokę, wspaniałym poczuciem humoru, oraz delikatnością sprawia, że chce się ją czytać bez końca.

Ostatnio obserwujemy wielką popularność serialu Bridgertonowie w serwisie Netflix. Po 20 marca ukaże się kolejny sezon, jednak moim zdaniem niestety serial, mimo że równie zabawny profanuje cały przekaz Pisarki swoją wulgarnością. Jestem w stanie zrozumieć przygotowanie historii miłosnej z rozmachem, który przekona widzów, ale ostatnie odcinki pierwszego sezonu były, po prostu… Tak więc mimo że sama czekam na kolejne części, uważam, że nic nie zastąpi książki, która oferuje odbiorcy o wiele większą liczbę doznań zmysłowych niż film.

To niesamowite jak wznowienie dzieła wpłynęło na miłośników, a raczej miłośniczki romansu. Książki cieszą się niezwykłą popularnością, a serial mimo wszystkich obiekcji wciąga całe rodziny nawet mężczyzn.

Książka Oświadczyny, jestem przekonana, po raz kolejny sprawi, że księgarnie oraz internet sprzedadzą tysiące egzemplarzy. Eloise różni się od swojego rodzeństwa, jest miła, ale niezwykle oddana swoim ideałom i przekonaniom. Nie ma nic z uroczej i pokornej Daphne, a jej spotkanie z Phillipem odmieni Wasze spojrzenie na miłość od pierwszego wejrzenia oraz aranżowane małżeństwa. Oczywiście i w tej części nie zabraknie Wam klasycznych bali, najświeższych ploteczek oraz soczystych skandalików. Matrony nadal obserwują poczynania debiutantek, a wyścig do ołtarza i w tym sezonie nie maleje. Mimo sztywnych reguł i narzuconych zasad, kobiety walczą o swoje szczęście, a mężczyźni wbrew pozorom nie szukają głupich, pięknych gąsek.

Jeśli kochasz romanse historyczne, a nie znasz jeszcze pełnej miłości rodziny Bridgertonów, koniecznie zacznij od tomu pierwszego, natomiast jeśli z utęsknieniem czekasz na perypetie Eloise tej pozycji nie może zabraknąć na Twojej półce. Oświadczyny to dzieło po prostu nie do przegapienia.

Była to miłość od pierwszego wejrzenia, od ostatniego wejrzenia, od każdego, wszelkiego wejrzenia.

Książkę do recenzji otrzymałam od Zysk i S-ka

 

Miłość do secesji

„Sztuka czyści duszę z codziennej warstwy kurzu.“

Pablo Picasso

Przełom XIX i XX wieku w sztuce i rzeźbie jest jednym z moich ulubionych. Siegfried Bing zafascynowany sztuką orientalną, założył paryską galerię Maison – I’Art Nouveau. To właśnie od tej nazwy powstał nowy styl zwany dziś secesją lub modernizmem. Secesjo co oznacza odejście lub Nouveau co oznacza nową sztukę, świetnie oddają charakter nowego stylu, i jego najmocniejszych stron. Czy secesja i modernizm to, to samo? Teoretycznie nie, jednak w Europie ciągle łączy się te dwa gatunki, co widać w galeriach sztuki oraz prywatnych domach fanów stylu.

Secesja miała za zadanie zrezygnować z tego co było, odrzucić przeszłość a rozpocząć coś całkiem nowego. Dążyła ona do jedności stylowej we wszystkich aspektach, oraz całej otaczającej człowieka rzeczywistości. Zmiany rozpoczęła od architektury, następnie ogarnęła rzeźbę, malarstwo, grafikę aż do przedmiotów codziennego użytku. Osobiście jestem niezwykle oczarowana tymi ostatnimi, kocham secesyjne ozdoby do domu, meble, dodatki. Większość z nich to podróby, bo na prawdziwe, secesyjne przedmioty rzadko kogo stać, trzeba jednak przyznać, że wspaniale ten styl prezentuje się w dużych domach, czy wiejskich gospodarstwach.

Zapewne każdy z nas kojarzy popularny film ze wspaniałą rolą Audrey Hepburn Śniadanie u Tiffany’go. To właśnie Tiffany był jednym z prekursorów, który wykorzystał rzeźbę secesyjną, do produkcji przedmiotów codziennego użytku w tym wypadku były to lampy. Artyści tego stylu uwielbiali asymetryczne kształty, oraz motywy roślinne. W swych pracach dążyli do efektu połyskliwości i zmienności kolorów pod wpływem odpowiednio padającego światła.

Największą popularność osiągali secesjoniści monachijscy i wiedeńscy, szeroko rozpisywała się o nich krakowska pras.

Z secesją w Wiedniu kojarzy się głównie Gustawa Klima. Pierwszymi artystami, których prace znalazły się na wystawie wiedeńskiej byli np. Emil Orlik i jego obraz "Still Life with Cherry Branches and Yellow Flowers", 1900-05; Jan Stanisławski "Malwy", przed 1900; czy Pierre Puvis de Chavannes "Nadzieja", 1872.

Pomimo tego, że artyści secesyjni tworzyli każdy indywidualnie w swoim kraju, stworzyli pewne połączenie idei awangardowych. W tamtym okresie duży wpływ miała sztuka japońska, która zyskała niezwykłą popularność w latach 50.. Wielu artystów w ogóle nie utożsamiało swoich dzieł z secesją, dziś mimo to są uznawani za jej twórców. Sztuka plakatu cieszyła się ogromną popularnością w Paryżu. Była ona niezwykłą formą promocji. Ze znanych grafików tamtego okresu możemy wyróżnić Julesa Cheret’a, Henri de Toulouse-Lautreca, Theophile-Alexandre Stainlen’a, Paula Berthon’a, Maurice Realier’a-Dumas’a, Eugene Grasset’a czy w końcu Alphonsa Muchę, który to rozsławił się dzięki zleceniu wykonania plakatu do sztuki, w której główną rolę grała Sara Bernhard.

W architekturze bez wątpienia należy wspomnieć o takich nazwiskach jak Hector Guimard, którego ślady twórczości możemy podziwiać w Paryżu do dziś.

Pani Anna Szkurłat napisała wprost cudowną pozycję Secesja przewodnik dla kolekcjonerów. Dzieło to porusza takie tematy jak np. secesja w życiu codziennym, główni przedstawiciele, czy secesja na ziemiach polskich. Cała książka zawiera niesamowite zdjęcia, nie tylko dzieł sztuki z tamtego okresu, ale także mebli, które mnie wprost zachwycają.

Dużym atutem pozycji są informacje o wszelkich dziełach secesji, na które może pozwolić sobie niemal każdy. Bardzo dobrej jakości papier oraz twarda oprawa, powodują, że do pozycji można wracać bez końca, nie tylko zaczerpnąć wiedzy historycznej, ale także zobaczyć jak wygląda artyzm tego gatunku, a także jak odróżnić go od innych.

Cała publikacja Pisarki jest niezwykle rzetelna, i przebogata we wszelkie potrzebne informacje, które zachwycą nie tylko tych, którzy interesują się sztuką. Okazuje się bowiem, że nasze Babcie i Prababcie mają wiele rzeczy w swych domach z tego okresu, o których nie mieliśmy pojęcia, że pochodzą właśnie z lat secesji. Jestem przekonana, że pozycja Pani Szkurłat Was zachwyci i będzie wspaniałym prezentem, dla każdego, kto zastanawia się nad zmianą stylu w swoim domu.

Książkę do recenzji otrzymałam od Wydawnictwa Arkady

 

Świnka z wielkim przekazem

„Sekret życiowego sukcesu polega na jedzeniu tego, co lubisz i pozwalaniu potrawom walczyć z tym w środku”.

Mark Twain

Wczoraj zostałam zaskoczona najnowszą serią, książek dla dzieci z cyklu o Inspektor Parmie. Widziałam wcześniej te publikacje na stronie Wydawnictwa Poradnia K, ale jakoś przechodziłam obok nich obojętnie, aż do czasu ukazania się tomu III. Jako że nigdy nie czytałam ani jednej z tych pozycji postanowiłam zacząć od części pierwszej, czyli Inspektor Parma spisek żywnościowy. Już przy stronie pierwszej tekstu, byłam lekko skołowana, ponieważ nie wiem, dlaczego ubzdurało mi się, że nasza inspektor to świnka chłopak… Okazało się, że to dziewczyna hihihi. Po dokładnej analizie okładki przeszłam dalej, ale wierzcie mi, ciężko było mi się przestawić, że to jednak nie chłopak.

Jak zapewne młodzi czytelnicy wiedzą, niezdrowa żywność charakteryzuje się dużą ilością cukru, sztucznych barwników oraz konserwantów. Jako rodzice staramy się wybierać tylko zdrowe produkty, jednak kto nie kupił swojemu urwisowi kolejnego lizaka w ciągu 20 minut, lub następnego loda, mimo że szkrab dopiero opędzlował jednego? Przyznam, że ja owszem :-)). Do tej pory wydawało mi się, że wszelkie pozycje dla dzieci z gatunku zdrowej żywności są po prostu nudne, aż do momentu jak przeczytałam, że nasza dzielna detektyw wcina nadpsutą kukurydzę, przyprawioną łyżką nadpsutych karczochów, do tego odrobinę pleśniejącego jęczmienia okraszonego już zgniłymi grzybami i różnego rodzaju trawą. Byłam niezmiernie pozytywnie zaskoczona uroczym przedstawieniem naszej świnki inspektor, która w swoim biurze, głośno mlaskała, rozchlapując jedzonko z korytka. Ilustracje, które przedstawiają ten obraz bezcenne:-).

Jest takie miasteczko, w którym mieszkańcy mają bzika na punkcie swojej diety i zdrowego stylu życia. Bardzo dbają o to, aby wszystko, co jedzą, było zdrowe i pożywne, jednak jest to niezwykle trudne. Niedaleko Jagodna (bo tak nazywa się owa miejscowość), znajdują się BUŁY WIELKIE I PARÓWY NIŻNE, których mieszkańcy dają zły przykład i działają przeciwko naszemu uroczemu miasteczku. W Jagodnie mieszka dzielna Inspektor Parma, przy ulicy Boczkowej 23 znajduje się najwspanialsza agencja detektywistyczna Parma i Spółka. Świnka wraz ze swoim pomocnikiem Szperkiem mają do rozwiązania nie lada kłopot i zagadkę. W miasteczku rozprzestrzenia się podejrzana i niebezpieczna substancja, która zagraża mieszkańcom. Parma rozpoczyna śledztwo a na celownik bierze złego doktora Truja i jego popleczników. Czy uda jej się rozwiązać tajemnicę tego co kryje się w jedzeniu?

Koniecznie musicie przeczytać tom I serii. Ta pozycja to nie tylko wielka detektywistyczna przygoda dla młodszych czytelników, ale niezwykle wartościowa lektura pod względem informacyjnym. Inspektor Parma nie tylko rozwiązuje zawiłą zagadkę, ale także uświadamia nam, czym są konserwanty, sztuczne barwniki, spulchniacze, a także uczy rozpoznawać zdrowe, wartościowe produkty.

Publikacja Pana Christophera Siemińskiego porównywana do twórczości Martina Widmarka, czy Małgorzaty Piekarskiej, to wspaniały cykl z mądrym, przekazem. Świnka i jej dzielny towarzysz, zachwycili mnie bez dwóch zdań. Książkę podsunęłam moim dzieciom, które uwielbiają powieści detektywistyczne, one również są oczarowane, dobrze, że mamy kolejne tomy.

Każda z publikacji o Parmie porusza najważniejsze współcześnie tematy, w niezwykle przystępny dla młodego odbiorcy sposób. Wartka akcja, wielka przygoda, ukryta tajemnica i wesoła świnka, opisana z wielkim poczuciem humoru sprawiają, że od tego dzieła nie można się oderwać. Jest to już kolejna seria Wydawnictwa Poradnia K, obok której po prostu nie można przejść obojętnie.

Jeśli szukacie wartościowych, pełnych humoru i akcji pozycji dla dzieci Inspektor Parma jest idealną książką dla Was i Waszych pociech. Jestem przekonana, że zarówno starsi jak i młodsi odbiorcy będą zachwyceni naszą uroczą świnką i gronem jej wiernych przyjaciół. Inspektor Parma i spisek żywnościowy to dzieło, którego nie może zabraknąć na półce małego czytelnika.

Książkę do recenzji otrzymałam od Wydawnictwa Poradnia K