Jak się dorobić i zawisnąć

„Improwizacja to zawsze oszustwo,

a oszustwo wymaga największych przygotowań”.

Tak bym chciała damą być, ach damą być... A co kiedy dama zamienia się w skandalistkę, oszustkę, złodziejkę, czy fałszerkę? Czy wtedy przestaje nią być? Historia pamięta wiele takich zacnych, wydawałoby się kobiet, które uznały, że kto zabroni biednemu bogato żyć. Bez wątpienia niejeden złodziej i oszust mógłby się od nich uczyć. Po wspaniałej pozycji Pani Tori Telfer Seryjne zabójczynie przyszedł czas na Oszustki. Jeśli jeszcze nie znacie tych pozycji, koniecznie musicie to nadrobić.

Cassie Chadwick bez wątpienia, mogłaby budować współczesne piramidy finansowe. Na dodatek miała niezwykle bujną wyobraźnię i podczas dokonywania przestępstw twierdziła, że jest nieślubną córką i jedyną spadkobierczynią przemysłowca Pod koniec lat 1800 i w latach od 1900 roku prasa opisywała ją jako jedną z największych oszustek Ameryki. Robiąc z siebie córkę milionera wyłudziła na początku około bagatela dwóch milionów dolarów. Najśmieszniejsze jest to, że nikt jej kłamstw nie sprawdził, wszyscy chcieli robić z Cassie interesy, a ona bardzo się na tym bogaciła.

Jej pożyczki ciągle rosły, po jakimś czasie wierzyciele zaczęli się dopatrywać, że nie jest ona ta, za jaką się podaje. Kiedy wybuchł skandal National Bank of Obrien, który wcześniej pożyczył jej 800 000, dolarów musiał ogłosić bankructwo.

Jedną z niezwykłych kobiet była również Eusapia Palladino. Jako sierota bardzo długo tułała się od domu do domu, aż w końcu przez przypadek tedy to rzekomo odkryła swoje zdolności paranormalne. Bez wątpienia była to dla niej szansa na karierę, ale przede wszystkim na dobry zarobek. Po tym jak przeprowadziła się do Neapolu, stała się bardzo popularnym medium. Prasa rozpisywała się o zjawiskach, które miały miejsce w jej domu np. fruwanie mebli, samogrające instrumenty, zagadkowe dźwięki i światła. Niektórzy twierdzą nawet, że słyszeli szepty duchów. Po tych wydarzeniach wielu naukowców zaczęło być częstymi gośćmi w domu Palladino. Żaden z nich nie potrafił wyjaśnić racjonalnie tego co dzieje się podczas seansów.

Jedną z najsłynniejszych oszustek spirytystycznych była bez wątpienia Dorothy Matthews. Na swoim oleju z Indii zbiła fortunę, jej specyfik podobno pomagał na wszystkie nieszczęścia. Książka, poświęcona magii i duchowości, która napisała dostępna była we wszystkich księgarniach.

Kobieta, która uważała się za przyjaciółkę Marii Antoniny Jeanne de Saint – Remy, uchodzi za najlepszą złodziejkę diamentów. Afera naszyjnikowa na dworze króla Francji wywołała niemały skandalik. Hrabina de La Motte zaproponowała kardynałowi de Rohan, który zabiegał o względy Delfiny Francji pośrednictwo w zakupie dla niej bardzo wartościowego naszyjnika. Za plecami Marii Antoniny Kardynał szczęśliwy, że sprawi przyjemność królowej, wynegocjował klejnot za 1,4 miliona liwrów. Joanna, która podała się za przyjaciółkę władczyni odebrała go od Rohana i ślad po nim zaginął. Afera naszyjnikowa wywołuje wiele emocji również dziś. Powstało na jej temat wiele publikacji i jest ona nieodłączną częścią biografii Marii Austriaczki.

Pani Tori Telfer po wspaniałym hicie Seryjne zabójczynie tym razem skupia się na bez wątpienia wielkich oszustkach w historii. W pozycji Oszustki przedstawia nam największe kłamczuchy, wyłudzaczki, naciągaczki i spryciary wszech czasów. Poznamy takie postacie jak siostry Fox, Rose Marks, Sante Kimes, czy Anastazje.

Pozycja zabierze nas w świat, banków, nawiedzonych domów, rodów królewskich i wielkich metropolii, a to wszystko napisane żywym językiem, który wciąga od pierwszej strony.

Z ogromną przyjemnością czytało mi się poprzednią pozycję pisarki. O ile o zabójczyniach słyszałam, o tyle już oszustki były dla mnie nowością i zaskoczeniem. Afera naszyjnikowa, czy działalność sióstr Fox są dość znane, ale nigdy nie wgłębiałam się w szczegóły, natomiast nowa publikacja Pani Telfer dostarcza wszelkich informacji w sposób tak sensacyjny, szczegółowy i jednocześnie ciekawy, że dzięki tej lekturze uzupełniłam swoją wiedzę. Przyznam również, że niektóre fragmenty książki były dla mnie przezabawne np. fragment o cudownych olejkach Fu Futtam, serio, że ludzie się na to nabierali.

Po skończeniu pozycji w końcu wiem, od kogo uczą się nasi politycy, zresztą politycy na całym świecie:-)))

Niezwykle bogata, inteligentna, wprost ociekająca historią pozycja, którą trzeba mieć. Szczerze mówiąc obie książki pisarki, są cudowne i zachęcam Was do zapoznania się z nimi. Jestem pewna, że cudownie spędzicie czas z filiżanką ociekającej krwią kawy Elżbiety Batory, albo z paranoją wywołaną hałasem na schodach dzięki siostrom Fox:-))

Oszustki to wielki hit, a obie pozycje razem to już majstersztyk. Musicie je mieć!

Książke do recenzji otrzymałam od Wydawnictwa Poradnia K

 

Peaky Blinders - Legenda Anglii

„Ty i ja nie jesteśmy zwykłymi przyjaciółmi,

jesteśmy małym, niebezpiecznym gangiem”.

W roku 1901 wszystkie gazety począwszy od Birmingham Mall rozpisywały się o terrorze jak sial gang Peaky Blinders. Funkcjonariusze z Wielkiej Brytanii mieli co robić. Tylko w roku 1901 w mieście odnotowano ponad 500 ataków na policjantów. To naprawdę dużo jeśli uświadomimy sobie, że w całym Brimingham pracowało ich około 700.

Po brutalnym zamordowaniu Charlesa Guntera, jego oprawców skazano na śmieszną karę 15 lat więzienia. Sędzia uważał, że wyrok ten będzie przestrogą dla wszystkich członków gangu. Niestety to się nie sprawdziło. Miasto jeszcze długi czas było znane jako miasto Peaky Blinders dzikich bestii w ludzkiej skórze. Z biegiem lat gang obrósł taką legendą, że stał się tematem seriali, filmów oraz książek.

Birmingham w czasie wiktoriańskim było miastem wielkiego postępu. Światową stolicą rewolucji przemysłowej. To w nim opatentowano wiele wynalazków np. maszynę przędzalniczą, wielki nowoczesny piec, który wspomógł hutnictwo, oraz najważniejszy wynalazek maszynę parową Jamesa Watta. Wraz z dużym rozwojem przemysłu nastąpił ogromny wzrost demograficzny. Miasto stało się drugą co do wielkości tuż po Londynie metropolią Anglii. Obraz Birmingham jako bogatej nowoczesnej metropolii martwiącej się o swoich obywateli nie był do końca prawdą. Problem narastającej brutalnej przemocy sprawiał coraz większe kłopoty władzom i policji.

Peaky Blinders nazwa gangu dotyczyła na początku trzech młodych chłopców, którzy pobili George'a Eastwooda, prawie rozwalając mu czaszkę. Nazwa ta miała związek z modą panującą wtedy w mieście. Strój chuligana składał się wtedy z ciężkich skórzanych butów, spodni – dzwonów, marynarki, kamizelki, jedwabnego szalika, oraz kaszkietu. Ważne jest, aby wspomnieć, że gang Peaky Blinders nigdy nie używał kaszkietów z wyszytymi żyletkami jako broni. Jest to legenda, która powstała w latach 30. XX w. Gang nie tworzył również żadnej rozbudowanej struktury mafijnej. Wielu z nich na co dzień uczciwie zarabiało w fabrykach lub byli rzemieślnikami.

Wielkim problemem dla społeczeństwa było to, kim ci ludzie stawali się po pracy. Pijacy, hazardziści, bluźnili i zaczepiali kobiety, masowe bójki, ciężkie pobicia, gwałty i przede wszystkim zmasowane napady na funkcjonariuszy prawa. Ludzie z bogatych dzielnic nie mieli z nimi problemu, jedynie czytali o ich działalności w gazetach, natomiast sprawa dotyczyła, biednych obszarów miasta gdzie działał gang.

Po I wojnie światowej Peaky Blinders byli już tylko legendą. Dziś królują w serialach, oraz w niezwykłych książkach.

Pan Carl Chinn jest autorem wspaniałej publikacji o największym gangu z Birmingham. Peaky Blinders spuścizna to wspaniała pozycja nie tyle o historii samej grupy ile o jej członkach, tym co się z nimi dalej działo, kim stali się później, o ich rodzinach i kłopotach oraz o rywalach z innych gangów.

Znajdziecie w niej opisy samych gangsterów, ale również ich walki z innymi grupami. Przeczytacie również o członkach pozostałych organizacji, a także dowiecie się jak naprawdę poza swoja działalnością żyli ludzie z Peaky Blinders. Książka wprowadzi was w świat przestępczości na początku XX wieku i pod koniec XIX. Poznacie miasto, które dziś jest niezwykle popularne dzięki pochodzącym z niego krwawym wydarzeniom.

Przyznam szczerze, że pomimo tego, że książka jest o przestępcach, muszę powiedzieć, iż dla mnie są niezwykle sympatycznie przedstawieni w tej publikacji. Akcja, fabuła, a przede wszystkim historia zawarta w pozycji to coś, co zmiata przekłamany serial na BBC. Pisarz i historyk zarazem w sposób bardzo rzetelny przedstawia nam prawdziwe postacie z tamtego okresu, na których wzorował się serial. Nie pozostawia suchej nitki na wprowadzaniu odbiorcy w błąd.

Przed zapoznaniem się z tą książką, w ogóle nie słyszałam o Peaky Blinders. Uwielbiam pozycje, które opowiadają historię wiktoriańskiej Anglii. Z fascynacją czytałam nie tylko o Sabinim, Bandzie Banksa, czy szajce z Bethnal Green. Zafascynował mnie również wspaniale oddany urok i rzeczywistość miasta i okolic.

Dzieło to czytałam z wielką fascynacją, cieszę się, że najpierw sięgnęłam po książkę, ponieważ chcę zobaczyć serial. Moim zdaniem pozycja pisana, zawsze lepsza jest niż film, a dodatkowe sprostowania błędów przesz autora, powodują, że mamy prawdziwy obraz wydarzeń.

Jeśli kochacie sensacje, gangi, przestępczość, a jednocześnie chcecie przeczytać historię o prawdziwych ludziach, w Anglii końca XIX wieku to pozycja Peaky Blinders spuścizna po prostu musi zagościć na Waszych półkach. Mnie jako kobiecie niezwykle się podobała. Zachęcam Was również do zapoznania się z wcześniejszą pozycja Pana Chinna, Peaky Blinders prawdziwa historia słynnych gangów. Jestem przekonana, że robotnicze dzielnice, fabryki, robotnicy i ich rodziny oraz to kim ludzie stawali się, po pracy wciągnie Was bez reszty.

Książkę do recenzji otrzymałam od Wydawnictwa Zysk i S-ka

 

Skandalicznie i mrocznie - Dorian Gray

„To nie miłość musi być opisana jako ślepa,

ale miłość własna.”

Psychologiczny, kulturowy, ponad czasowy fenomen Doriana Graya jest z nami do dziś. Książka Oscara Wilde'a, powstała w roku 1890, wywołała niemały szok oraz zgorszenie. Trzeba przyznać, że pierwsze książkowe dzieło autora do dziś budzi kontrowersje i jest jedną z szeroko omawianych pozycji pod kątem psychologiczno moralnym na świecie.

Portret Doriana Graya powieść, która przyczyniła się do określenia pisarza jako dandysa, pozbawionego moralności. Pierwsze wydanie wywołało taką falę krytyki, że Pan Wilde postanowił je nieco zmodyfikować. Przede wszystkim bardzo mocno złagodził aluzje do homoseksualizmu, niektóre z fragmentów również usunął. Dodał kilka wstawek i rozbudował rozdziały, które miały nadać głównemu bohaterowi więcej klasy, dystynkcji oraz charakteru. Pisarz zamieścił również we wstępie zbiór myśli i cytatów, które miały pełnić rolę odpowiedzi na krytykę.

Szeroko w świecie mówi się również, że Oscar Wilde zrobił z publikacji swoją duchową biografię. Autor przyznał, że ma wiele wspólnego z postaciami takimi jak sam Dorian, Basil czy Lord Henry. Była to niezwykła odwaga, jak na tragiczne opinie o książce. Trzeba przyznać, że bezsprzecznie społeczeństwo XIX wieku nie było gotowe na taką bombę. Pozycja ta miała wyrażać zdanie autora w temacie sztuki, jestem przekonana, że w czasie powstawania dzieła pisarz nie brał pod uwagę tego, że publikacja sto lat później będzie roztrząsana pod kątem społecznym.

Powieść przedstawia pogląd głoszący, że sztuka powinna być pełnią swobodnych działań artysty, nie można jej ograniczać zasadami, zakazami czy nakazami. Nie powinna ona służyć celom zarobkowym, oraz powinna być abstrakcją. Pozycja ta miała za zadanie w szczególności czcić estetyzm.

Autor wykorzystuje w swoim dziele, również motyw zbrodni, oraz grzechów, które pozostają na tym, kto je popełnił, niedających się ukryć pod żadną maską niewinności. Bez wątpienia pozycja ta może stawać w jednym szeregu z Makbetem, czy Balladyną.

Zanim napiszę coś dalej, najpierw przybliżę treść książki. Malarz Basil na jednym z przyjęć poznaje Doriana Graya. Jest niezwykle zafascynowany jego urodą, oraz niewinnością. Młody człowiek staje się dla artysty niewyczerpalnym źródłem inspiracji. Bazil zaprzyjaźnia się z bohaterem i maluje jego portret w naturalnej wielkości. Przy spotkaniu mistrza z Lordem Henrym pojawia się temat znajomości obu panów oraz urody chłopaka. Lord jest tak oczarowany młodzieńcem, że chce go poznać. Gdy dochodzi do spotkania, Henry wmawia Dorianowi, że tylko młodość i piękno są wartościami dzięki, którym młody człowiek zrealizuje swoje marzenia.

Pod wpływem impulsu Gray wypowiada życzenie, chce, aby portret starzał się zamiast niego pod wpływem mijającego czasu oraz grzechów, jakie popełni, następnie wiesza go u siebie w domu. Pod wpływem swojego zachowania, popełnionych czynów, ignorancji i wpływu innych Dorian zaczyna gubić się w swojej rzeczywistości, co wpływa na wygląd portretu.

Powieść zawiera niezwykle silne wątki homoerotyczne. Dorian wraz z Basilem i Lordem Wottonem tworzą trójkąt miłosny, który niezwykle wpływa na bohatera. Wspólnie wprowadzają Doriana w świat żądz, zaspokajania pragnień oraz nikczemności. Problematyka sensu życia ma utwierdzić czytelnika w tym, że warto postępować moralnie i dobrze.

Za pozycję Portret Doriana Graya zabierałam się dość długo. Po przeczytaniu jej stwierdzam, że jest to powieść obowiązkowa dla każdego. Książka posiada tak wiele wątków, aspektów i znaczeń, że staje się moim zdaniem jeszcze bardziej fascynująca niż problemy w popularnych dziełach literackich np. Szekspira.

Niewątpliwie, do tej pozycji trzeba się przyłożyć, aby ją zrozumieć. Nie jest to opowiastka tylko o zepsutym mężczyźnie, ale również o psychologicznym i mentalnym wpływie środowiska, ludzi, zdarzeń i sytuacji. Wydawnictwo Zysk i S-ka proponuje nam pierwsze nieocenzurowane wydanie tej powieści, i tę pozycję właśnie Wam polecam. Brak cenzury sprawia, że przesłanie autora, jego spostrzeżenia, oraz wyrażanie tematu sztuki i przyjaźni staje się bardziej zrozumiałe.

Bez wątpienia dziś w XXI wieku Dorian nie wywołałby skandalu społecznego. Bezsprzecznie, jednak pozostaje on jedną z najważniejszych postaci literackich, które pozwalają czytelnikowi zajrzeć w głąb siebie, oraz zmuszają do głębokiej analizy świata.

Książkę do recenzji otrzymałam od Wydawnictwa Zysk i S-ka

 

Nowa przygoda w Netherze

Po ataku Smoka Kresu, na wioskę Frigiela, chłopak wyrusza wraz ze swoim dzielnym kompanem Fluffym, na tajemniczą i bardzo niebezpieczną wyprawę do Puaby. Przechodząc przez królestwo, w którym jest całkowity zakaz czarów, dwaj kompani poznają nowych przyjaciół. Odkrywają zawartość czarnej skrzyni, i dowiadują się, że brat bliźniak króla Lawa, zbiegł z więzienia. Przenikają przez portal do piekła zwanego Netherem, gdzie wygnano wszystkich magów, tak bardzo przerażających króla świata Minecraft.

Po pierwszym tomie przygód Frigiela i Fluufiego, w którym bohaterowie starają się pomóc dziadkowi chłopca, przemierzając krainę Minecraft, nadszedł czas na kolejny tom serii, Frigiel i Fluffy więźniowie Netheru, tym razem młodzi przyjaciele, mają poważny problem w świecie, który jest niezwykle niebezpieczny. Okazuje się, że mapa, którą dostali od Valmara jest co najmniej błędna i całkowicie bezużyteczna. Alice, Frigiel i Fluffy nie wiedzą jak poruszać się w tym piekielnym miejscu. Trafiają na cuchnącą pustkę, na dodatek okropnie wysoka temperatura nie daje im myśleć, okazuje się również, że cały teren należy do świnio podobnych monstrum.

W tym samym czasie Abel wyrusza na pomoc przyjaciołom, ponieważ gwardziści Domu Świateł wystosowali list gończy za Frigielem. Czy naszym bohaterom uda się spotkać? Czy Frigiel zostanie ostrzeżony na czas? Komu będą musieli zaufać podczas swojej podróży? Czy faktycznie Frigiel i Fluffy mają dookoła siebie przyjaciół, a może to kolejna zasadzka?

Drugi tom serii zabiera nas w świat Netheru, w grze jest to piekło lub otchłań. Nether to drugi z wymiarów dodany do gry zaraz po zwykłym świecie, jest on bazowany na mapie typu piekło. Świat ten składa się z dwóch płyt skał macierzystych, na sufitach i ścianach możemy znaleźć jasnogłazy. Otchłań podzielona jest na biomy, na tę chwilę są to: Netherowe Pustkowia, Dolina Dusz, Bazaltowa Delta, Spaczony las oraz Szkarłatny Las.

Tylko w Netherze pojawiają się bardzo oryginalne i wyjątkowe moby. Większość z nich jest niezwykle odporna na ogień, a także lawę. W świecie tym pojawiają się również postacie, które można znaleźć na innych trybach np. Endermany czy Szkielety.

Przyznam, że po części pierwszej lekko się zgubiłam. Dopiero tom II sprawił, że mogłam konkretnie wbić się w świat Minecraft i zaczęłam go rozumieć. Gubiłam się w postaciach, i trybach, a słownictwo typowe dla gry znajdujące się w pozycji, było dla mnie lekko nie do przeskoczenia. Muszę, jednak przyznać, że stworzenie kilku tomów, które prowadzą czytelnika przez poszczególne biomy, jest strzałem w dziesiątkę. Seria o przygodach Frigiela, wspaniale wprowadza w fabułę gry, co dla niewtajemniczonych jest bardzo cenne, ponieważ pozwala zrozumieć, o co tak naprawdę chodzi w Minecraft.

Po dwóch tomach mam już swoich ulubionych bohaterów, a moby i ich możliwości przestały być dla mnie czarną magią. Muszę tutaj napisać, że o ile książka zachwyci fanów gry, to dla rodziców jest ona po prostu niezastąpiona w zrozumieniu tej pozycji. Kiedy moje dzieci mówiły o Endermanach, lawie, survivalu etc nie miałam pojęcia, o czym mowa. Lektura powieści Pana Nocolasa Digaro, tak dokładnie przybliżyła mi temat, że w końcu rozumiem, dlaczego świat Minecraft jest tak popularny.

Tutaj koniecznie muszę dodać, ponieważ ktoś powie, że to tylko gra nic ciekawego a książki w ogóle są bez sensu, jednak porównując powieści o Frigielu i jego dzielnym psie, do klasyki pozycji fantastycznych, doszłam do wniosku po przeczytaniu przygód w Netherze, że publikacje te, są równie ekscytujące, trzymające w napięciu, oraz posiadające złożonych bohaterów, wspaniałe podróże i przygody jak popularne serie np. Władca Pierścieni, czy Harry Potter. Mimo tego, że Frigiel to publikacja dla młodszych czytelników w niczym nie jest gorsza od klasyki. Ważne jest również, aby wspomnieć, że wspaniali bohaterowie żeńscy np. Alice wciągają do czytania także dziewczynki.

Jestem niezmiernie ciekawa pozycji o chłopcu i jego psie dla młodszych dzieci i z całą pewnością gdy skończę serię, do nich zajrzę. Kochani polecam Wam tom II Frigiel i Fluffy więźniowie Netheru, a także część pierwszą. Jestem przekonana, że po lekturze, Wasze pociechy poznają nowych wspaniałych przyjaciół, a Wy z chęcią wspólnie z nimi odpalicie komputery, czy konsole, aby przeżyć przygodę w jednym z niezwykłych biomów.

Książkę do recenzji otrzymałam od Wydawnictwa RM

 

Skandale, plotki, sekrety

„Historia to zbiorowe i dziedziczne, gówno

rodzaju ludzkiego, wielka i stale rosnąca kupa łajna”.

Głośne skandale, przekłamania, ukrywanie prawdy i tuszowanie aferek, to wszystko i jeszcze więcej miało miejsce na przestrzeni lat, w historii naszego narodu.

Wielkie osobistości w Polsce mają swoje sekrety.

Mówi się oficjalnie, że Józef Piłsudski mąż stanu i obrońca niepodległości Polski zmarła na raka wątroby. Wszyscy, którzy znali jednak jego hulaszczy tryb życia, uważają, że to tylko propaganda, aby z wodza wielkiego narodu (co również jest podobno bajką) zrobić bohatera narodowego. Prawda jest zgoła inna. Józef zmarł na kiłę. Chorobę tą, wykrył mu podobno austriacki lekarz Karel Frederic. Marszałek był przerażony tym, że prawda o jego sekrecie wyjdzie na jaw, stąd wolał, aby badał go zagraniczny lekarz. Badania utajniono, a oficjalną wersją śmierci króluje do dziś.

Nie wielu wie, że polscy królowie również mieli swoje wstydliwe sekreciki. Kiedyś homoseksualizm był surowo karany. Nie przeszkadzało to, jednak ani Władysławowi III Warneńczykowi, Henrykowi Walezemu, oraz Michałowi Korybutowi Wiśniowieckiemu do śmierci kochać inaczej. Pierwszy z nich nie ukrywał swojej orientacji, była ona szeroko znana w królestwie. Pozostali dwaj starali się to jak najdłużej tuszować, ale po jakimś czasie, kilku schadzkach, niemoralnych propozycjach, i osobliwych ubiorach, prawda wyszła na jaw.

Ignacy Mościcki prezydent naszego kraju zniesmaczył opinię publiczną skandalikiem obyczajowym. Jego pierwsze małżeństwo było związkiem kazirodczym, natomiast już jako prezydent pojął za żonę osobistą sekretarkę swojej zmarłej żony, która rozwiodła się akurat z jego adiutantem.

Legendarna uroda Emilii Plater, również jest kłamstwem szytym na miarę. Tak naprawdę Panienka ta była brzydka, gruba, oraz niska. Na dodatek pochodziła z co najmniej niestosownej rodziny, jej ojciec był znanym utracjuszem a matka była sędzianką bracławicką.

Niezwykłym smaczkiem dla ludu było również odwlekanie ślubu Władysława Jagiełły z Anną Cylejską. Panna była podobno tak paskudna, że król wymyślał różne fortele, aby broń Boże się z nią nie ożenić. Kazał nawet nauczyć się jej dobrze języka litewskiego, aby przedłużyć czas ożenku. Niestety nic nie wskórał. Do zaślubin doszło, biedny Jagiełło musiał co rano budzić się w łóżku z paskudą, i na dodatek spłodzić syna.

Takich smakowitych kąsków jest wiele, Pan Andrzej Zieliński napisał wspaniała książkę Nieudacznicy, rozpustnicy, szaleńcy przemilczane fakty o wielkich Polakach, w której wyciąga na światło dzienne wstydliwe sekrety, niemoralne zachowania, i soczyste skandaliki takich postaci jak np. Ignacy Mościcki, Adam Mickiewicz, Tadeusz Kościuszko, Józef Piłsudski czy królowie Polski z Władysławem Jagiełłą, na czele.

Oficjalna wersja historii często nie idzie w parze z prawdą. Wolimy wierzyć w mężów stanu, bez skazy, a kiedy przychodzi, co do czego to okazuje się, że nasi bohaterowie często są zwykłymi szujami i złymi ludźmi. Z całą pewnością książka Pana Zielińskiego, obala powstałe mity i sprowadza nas na właściwe tory.

Pozycja autora nie jest obszerna. Rozdziały są krótkie, za to bardzo szczegółowo opisane. Myślę, że publikacja ta wywołałoby niemałą rewolucję w podręcznikach do historii. Pozycja ta niezmiernie mi się podoba. Jeśli ktoś interesuje się historią, zapewne wie, ile kłamstw jest w oficjalnych biografiach znanych postaci. Publikację pisarza polecam tym, którzy nie wiedzą o przeinaczeniach, półprawdach i zmianach, które na przestrzeni lat zadomowiły się jako objawiona prawda o wielkich naszego kraju.

Pozycja ta będzie świetnym dodatkiem, do każdego podręcznika historii dla młodzieży i wspaniałą lekturą przy porannej kawie.

Książkę do recenzji otrzymałam od Wydawnictwa Prószyński i S-ka

 

Nowe przygody w świecie Minecraft

Gdy w roku 2009 pojawiła się publiczna, testowa wersja Minecraft, zapewne ani jej twórca Marcus Persson, ani Mojang Studios nie przypuszczali, że odniesie taki sukces. Gdy w roku 2011 pozycja została wydana na komputery, wielu krytyków wypowiadało się, że czas, który dzieci poświęcą na świat kolorowych bloczków, negatywnie wpłynie na ich psychikę.

W roku 2017 Stowarzyszenie Psychiatrów w Wielkiej Brytanii opublikowało badania, które stwierdzają, że połączenie gry Mojang Studios z tak popularnymi klockami wafle, rozwija wyobraźnię, percepcję wzrokową oraz uczy rozwiązywania problemów. Bez wątpienia w roku 2021 Minecraft cieszy się niezwykłą popularnością, a rozbudowywanie światów wciąga najmłodszych.

Gra stworzona przez Pana Perssona, jest pozycją bez określonych celów, polega głównie na przetrwaniu, gracze mogą modyfikować i eksplorować światy, w których przebywają, a ideą gry jest budowanie i niszczenie konstrukcji, które powstają z bloków. Po rozpoczęciu rozgrywki, gracz umieszczany jest w biomach (podzielony wirtualny świat), czas gry opiera się na sekwencji dnia i nocy, gdzie każda pora trwa średnio 20 minut. Gracze przemierzają góry, lasy i doliny, a także świat podwodny. Fabuła ma różnorodnych bohaterów, zawiera również zwierzęta, potwory oraz osadników, są to tak zwane moby.

Gra poza głównym światem oferuje również graczowi dwa inne mianowicie Nether i End. End nazywany jest, również Kresem. Świat Endu jest miejscem, gdzie znajduje się Ender Dragon lub inaczej boss. Gdy go zabijemy, uruchamia się wejście do normalnego świata (portalu), mamy także możliwość odczytania Poematu Kresu Juliana Gougha.

Minecraft zawiera pięć trybów gry. Są to: tryb widz, w którym mamy możliwość obserwowania gry, gracz może się przemieszczać, ale nie może ingerować w świat gry oraz go modyfikować, dalej mamy tryb przygody, tutaj mamy ograniczoną możliwość korzystania z bloków, ale możemy korzystać z programowalnych dźwigni, różnych przycisków i urządzeń. Hard core oferuje graczowi ekstremalne przeżycia na wyższym poziomie niż tryb przetrwanie. Kiedy w grze uczestnik zginie, nie ma możliwości powrotu i cały świat zostaje zniszczony. W trybie przygody musimy sami dbać o swoje przeżycie, zdobywać przedmioty, jedzenie, możemy tutaj walczyć, również z innymi graczami. Ostatnim jest tryb kreatywny, skupiam się on głównie na budowaniu, oraz modyfikowaniu świata pozycji.

Na rynku handlowym mamy dziś wiele ofert związanych z grą Minecraft, Maskotki, klocki, plecaki, różne gadżety oraz książki. Bez wątpienia jest to jedna z najpopularniejszych gier na świecie.

Właśnie na jej podstawie powstały pozycje Frigiel i Fluffy pierwszą bardziej rozbudowaną częścią przygód jest Frigiel i Fluffy powrót smoka Kresu Nicolasa Digarda. Przygody chłopca i jego psa podbiły rynek wydawniczy w kraju i za granicą, sprawiły, że świat Minecraft stał się bliższy nie tylko dla młodzieży, ale też dla naprawdę małych dzieci.

Powrót smoka kresu to opowieść, która zabiera nas w świat mrocznego Endu, w samej grze przygoda ta jest niesamowicie popularna, a smok przyciąga najodważniejszych w wersji hardcor.

W wiosce Lanniel odbywa się wielkie świętowanie. Nagle nad domami pojawia się ogromny czarny jak węgiel smok... Dziadek naszego dzielnego bohatera postanawia, stanąć z nim do walki przekazując chłopcu tajemniczą skrzynię, którą ma dostarczyć do miasta Puaba, do człowieka o imieniu Valmar. Frigiel wraz ze swoim kompanem przeżywają mnóstwo niesamowitych przygód, pobudzając wyobraźnię czytelników i zachęcając do rozbudowania światów według opisów z książki.

Smok Endu w grze posiada swój prywatny folder, który zawiera dwie jego tekstury, szarą i czarną. Gdy smok umiera pokonany, we wszystkich światach Minecraft rozlega się jego straszny ryk. Nasz smoczek jest w stanie sprowokować Endermany do walki z nim, pojawia się on również na poziomie pokojowym, jednak tam nie atakuje.

Przyznam, że pozycją o chłopcu, który ratuje świat Minecraft, przed potworem z Kresu jestem zachwycona. Długo zastanawiałam się, czy sięgnąć po przygody Frigiela i Fluffiego, ale uznałam, że skoro totalnie gubię się w grze, zobaczę, jak ten świat wygląda w książce. Byłam bardzo zaskoczona, fabułą pozycji na plus. Mimo że publikacja przeznaczona jest dla starszych dzieci nie jest tak brutalna jak tryby w grze.

Frigiel jest przesympatycznym chłopcem, a jego przygody uczą dzieci, współpracy, przestrzegania zasad, szacunku dla przeciwnika oraz utrwalają wartość prawdziwej przyjaźni. Publikacja ta jest również świetnym przewodnikiem po świecie Minecraft, dzięki niej dzieci mogą rozbudować swoje biomy, poznać nowe temy i bliżej przyjrzeć się niebezpiecznemu Kresowi. Bezsprzecznie, jest to jedna z lepszych pozycji książkowych o grze, która podbiła serca naszych pociech.

Jeśli Wasze dzieci kochają kolorowe bloki, przeżywają przygody w swoich ulubionych trybach, i marzą o pokonaniu Smoka Kresu, musicie obdarować je tą pozycją. Jestem przekonana, że będzie to lektura, która zostanie z nimi na dłużej. Kiedy już uda Wam się stawić czoło niebezpieczeństwu w krainie Endu, zapraszam Was na kolejną wyprawę, tym razem do Netheru... Ta już nie długo:-)

Książkę do recenzji otrzymałam od Wydawnictwa RM